Odcinek 7

            O nie, tym razem nie dam się mu tak stłamsić, niech teraz on sobie odmówi przyjemności. Nie mam zamiaru naiwnie czekać aż on skończy pieprzyć Valary w ubikacji, nie ma mowy. Podeszłam do kabin i zapukałam to tej, w której było najgłośniej.

- Zajęte – prychnęłam

- Mam to w dupie, wyłaź, albo pożałujesz, że w ogóle się urodziłeś – kopnęłam w drzwi zza których wychyliła się głowa Matta – Głuchy jesteś? Koniec tego dobrego, musimy porozmawiać, już długo czekałam – pociągnęłam go za rękę i tylko kątem oka dostrzegłam, że drugą zapina rozporek. Obleśne.

- O czym chcesz rozmawiać? – popatrzyłam na niego z niedowierzaniem i uniosłam brew

- Kpisz sobie? – myślałam, że może cała ta sytuacja to jedna wielka ironia.

Westchnął, włożył ręce w kieszenie, oparł się o ścianę i skrzyżował nogi. Oblizałam usta i przygotowałam się na przyjęcie dużej dawki niekoniecznie miłych informacji.

- Matka ma faceta – założyłam ręce na piersi, bo nie wierzyłam, że to wszystko co chce mi powiedzieć – Który ją utrzymuje, a sama pracuje jako prostytutka – otworzyłam szeroko oczy i poczułam wielką gulę w gardle, zauważyłam, że Mattowi ciężko było o tym mówić

- To wszystko?

- Nie – wciągnęłam mocno powietrze i zacisnęłam zęby – Wylądowała dwa razy w szpitalu z powodu ciężkiego pobicia, raz miała wstrząs mózgu.

- I ona ci to wszystko powiedziała?

- Tak, chciała, żebym nie mówił tobie.

- Musimy do niej pojechać. Matt ona nie może tak żyć – otarłam łzy spływające po moim policzku. Nie wierzyłam w to co mi powiedział, sądziłam, że to tylko głupi żart, ale z każdym jego kolejnym słowem byłam coraz bardziej roztrzęsiona, dlaczego mi o tym nie powiedziała? Zataiła wszystko, stchórzyła i nie chciała się przyznać.

- Nie, Rose. Teraz jest w porządku – pokiwałam głową przecząco i założyłam ręce za głowę – Dowiedziałem się jeszcze jednego – popatrzyłam na niego zapłakanymi oczami – Mamy jeszcze jeden dom w Kaliforni.

- Jaki dom?

- Ojciec w testamencie przepisał nam dom, który jest postawiony w Long Beach. Trzeba go tylko wyremontować, byłoby mi to na rękę, bo miałbym bliżej do chłopaków. Załatwilibyśmy sobie studio na miejscu, a matka ze swoim facetem przeprowadziliby się do naszego obecnego domu

- Nie wiem czy to jest dobry pomysł, żeby matka była z tym facetem

- Z tym obecnym nic jej nie grozi, ale z poprzednim był apogeum – wytarłam oczy chusteczkami i nieco się uspokoiłam. Może to dobry pomysł, żeby zamieszkać w nowym domu, z pewnością jest większy i do tego sami z Mattem moglibyśmy go wyremontować, a nasza matka mieszkałaby bliżej nas i nie musiałabym się o nią martwić.

- Masz klucze do tego domu?

- Ten dom nie ma drzwi ani okien. Trzeba tam włożyć dużo pracy, ale jeżeli chcesz możemy tam pojechać – ucieszyłam się z tej propozycji, bo spędzę czas z Mattem i przy okazji poznam miejsce mojego przyszłego zamieszkania.

            Błądziliśmy po polnych drogach, ale w końcu dojechaliśmy na miejsce. Przed oczami ukazał mi się ogromny biały dom, zarośnięty krzakami, opleciony bluszczem i okryty koronami drzew. Był cudowny, nie sądziłam, że kiedykolwiek taka konstrukcja może mi się spodobać, zazwyczaj przechodziłam obojętnie obok takich opuszczonych budynków.

- Pewnie żałujesz, że przyjechałeś tutaj ze mną – odezwałam się po chwili

- Dlaczego? To jest nasza przyszłość – przygryzłam wargę i usiadłam na kamieniu

- Po prostu widzę, że coś cię gryzie, twoi znajomi świetnie się bawią, a ty musisz siedzieć tutaj ze mną – objął mnie ramieniem, a ja poczułam się o wiele bezpieczniej. Cieszę się, że mam brata, który ochroni mnie jednym ruchem, zawsze uważałam go jako autorytet, starałam się być taka jak on. Nieustraszona, silna i zdeterminowana. Niestety jestem jego totalnym przeciwieństwem. On o tym wie i stara się zapewnić mi bezpieczeństwo.

- Słuchaj. Dla pięciu minut z tobą jestem w stanie poświęcić wszystko. Zawsze będziesz dla mnie najważniejsza, bo jesteś moją małą siostrzyczką, muszę się tobą opiekować. Chcę żebyś była szczęśliwa – uśmiechnęłam się i wstałam

- To kiedy zaczynamy? – klasnęłam w dłonie

- Jak tylko wydamy płytę będę miał wolne przez jakiś czas, będziemy mieć pieniądze i skończymy dzieło ojca – pocałowałam go w policzek i podskoczyłam do góry. Byłam bardzo podekscytowana, bo nigdy nie udało mi się załapać na budowę, chciałam przez chwile poczuć się jak inżynier i moje najmniejsze marzenie zaczynało się spełniać – Musimy jechać – zajęczałam głośno i tupnęłam nogą – Jak chcesz to dam ci jutro auto i tutaj przyjedziesz, posiedzisz sobie, pooglądasz go

- Naprawdę? – pisnęłam

- Jasne, że tak. Będziesz mogła przyjeżdżać tutaj kiedy tylko będziesz chciała

           

            Przyjechaliśmy do domu Jimmiego, w którym odbywała się już niezła impreza. Nagie kobiety wskakiwały do basenu, a faceci tylko bezczelnie im gwizdali.

- Kim są ci wszyscy ludzie? – zapytałam Matta

- Yyy – tak … niby jakiej odpowiedzi się spodziewałam?   

- No dobraaa – przeciągnęłam – Może ja idę do dom …

- Rose!! – Jimmy podbiegł do mnie i pocałował mnie w policzek

- … Mu – dokończyłam

- Do żadnego domu! Zostajesz z nami! – zaśmiał się Matt

- Ale Matt, ja nie wiem czy mogę tutaj zostać

- Chodź, widziałaś ci się działo na koncercie? Trzeba to oblać! – odkąd Matt pozwala mi cokolwiek wypić? Nie zdziwię się jak przyniesie mi sok pomarańczowy.

- Trzymaj Rose! To dla ciebie – skrzywiłam się i popatrzyłam na kolorowego drinka. Nie pytałam nawet co to jest tylko jednym haustem opróżniłam szklankę. Wstawiłam język na wierzch, bo było cholernie kwaśne, o dziwo nie było czuć alkoholu

- Tam był jakiś alkohol? – zapytałam oblizując usta

- Połowa szklanki to była czysta – otworzyłam szeroko buzię i poczułam jak momentalnie robi mi się gorąco. Po drugim drinku chodziłam już lekko chwiejnym krokiem, a po trzecim już pamiętam tylko jak przez mgłę.

            Obudziłam się z mega kacem, odlepiłam powieki i rozejrzałam się po pokoju czy nie ma nic do picia. Odwróciłam siew prawo i zobaczyłam … Briana?! Co on tu kurwa robi?!. Pisnęłam i naciągnęłam na siebie kołdrę. Pisnęłam ponownie jak zobaczyłam, że nie mana sobie kompletnie nic! Spał na waleta! A ja?! Spojrzałam na siebie i zauważyłam swoje wczorajsze ubranie. Odetchnęłam, ale moje serce niemiłosiernie łomotało.

- Musisz się tak wydzierać? – zapytał zachrypniętym głosem. Poszukałam wokół siebie jakiejś broni. Wzięłam do ręki książkę i uderzyłam go w głowę z całej siły – Co ty odpierdalasz? – przeraziłam się. Nie zemdlał. O ja pierdole. Na filmach to wyglądało zupełnie inaczej. Co robić? Co robić? Szybko wyskoczyłam z łóżka, ale pech chciał, że zaplątałam się w poszewkę od kołdry i runęłam na ziemię jak długa. Stłukłam sobie kolano. Zajęczałam głośno i zauważyłam, że Haner nakłada na siebie majtki i podchodzi do mnie trzymając się za głowę.

- Idź stąd, bo kogoś zawołam – skuliłam się i założyłam ręce na głowę.

- Nic ci nie zrobię. Ale wykurwiłaś, myślałem, że zemdlałaś – zaśmiał się

- Bardzo śmieszne – wywróciłam oczami – To ja myślałam, że zemdlejesz jak cię uderzę książką.

- Biblia to nie zbyt dobry pomysł jako broń – podrapałam się po głowie i chwilę się zastanowiłam. Dobra to nie czas na głupoty. Jak ON znalazł się u mnie w łóżku, albo raczej co JA robię w domu jakiegoś kolesia

- Gdzie my w ogóle jesteśmy? – zapytałam rozglądając się na wszystkie strony

- Długa opowieść

- Wolałabym, żeby kto inny mi ją opowiedział, ale skoro jesteś ty to ja mam czas i jej wysłucham

- Wczoraj po szóstym drinku zaciągnęłaś mnie tutaj. Zaczęłaś gadać o jakimś domu, który musisz wyremontować, o swojej matce i o Michelle i Valary. Zamknęłaś nas na klucz, trochę się wystraszyłem, ale nie zanosiło się na coś poważniejszego niż rozmowę. Najgorsze jest to, że siedzimy teraz uwięzieni, bo wyrzuciłaś kluczyk przez balkon … do morza – o kurwa – Nie wiem za ile stąd wyjdziemy, ale Jimmy, bo jesteśmy u niego w domu, pojechał po narzędzia.

- Co ja wczoraj robiłam?

- Grałaś z nami w butelkę – spuścił wzrok na dół. Odchrząknęłam.

- I co zrobiłam? – chyba boję się poznać prawdę

- Nic, ani razu na ciebie nie padło. Jedyną głupotę jaką zrobiłaś wczoraj to wzięłaś nożyczki i obcięłaś Jimmiemu włosy – zerwałam się na równe nogi.

- Jak to obcięłam mu włosy?! – krzyknęłam. Z jednej strony cieszę się, że nie zrobiłam niczego głupiego, a z drugiej strony mam ochotę przejechać się walcem, bo uwielbiam włosy Jimmiego i nie mam pojęcia jak mogłam się dopuścić takiego głupiego czynu.

- Niestety, ale nie wygląda źle – skrzywiłam się i wyszłam na balkon

Dlaczego tak właściwie wybrałam sobie Hanera jako mojego „zakładnika”? Może chciałam się komuś zwierzyć, ale nie chciałam zatruwać dupy nikomu innemu niż Brianowi? Nie wiem, ale w każdym razie dalej go nie lubię.